Należy wybrać kategorię deformacji terenu lub opcję Indywidualne.

Wybranie kategorii deformacji terenu górniczego, spowoduje automatycznie przyjęcie maksymalnych wskaźników deformacji terenu przypisanych do wybranej kategorii wg Instrukcji ITB 364/2007:

Wybranie opcji Indywidualne spowoduje wyświetlenie dodatkowych pól umożliwiających wprowadzanie indywidualnych wartości deformacji terenu górniczego.

Należy wprowadzić nazwy i współrzędne x położenia osi.

W jednym wierszu należy deklarować jedną oś. Nazwa osi i współrzędna nie mogą się powtarzać. Nazwa osi może składać się z liter a-z, A-Z, cyfr 0-9 oraz znaku *. Nazwa osi nie może zawierać spacji. Każdej wprowadzonej osi należy przyporządkować co najmniej jeden fundament.

Zaleca się zaznaczenie opcji 'Automatycznie utwórz osie pionowe'.

Zaznaczenie tej opcji spowoduje automatyczne wyszukanie w parametrach fundamentów unikatowych współrzędnych x i przyporządkowanie im literowych oznaczeń osi. Po automatycznym utworzeniu osi można usunąć zaznaczenie tej opcji i edytować nazwy osi.

Należy wprowadzić nazwy i współrzędne y położenia osi.

W jednym wierszu należy deklarować jedną oś. Nazwa osi i współrzędna nie mogą się powtarzać. Nazwa osi może składać się z liter a-z, A-Z, cyfr 0-9 oraz znaku *. Nazwa osi nie może zawierać spacji. Każdej wprowadzonej osi należy przyporządkować co najmniej jeden fundament.

Zaleca się zaznaczenie opcji 'Automatycznie utwórz osie pionowe'.

Zaznaczenie tej opcji spowoduje automatyczne wyszukanie w parametrach fundamentów unikatowych współrzędnych y i przyporządkowanie im liczbowych oznaczeń osi. Po automatycznym utworzeniu osi można usunąć zaznaczenie tej opcji i edytować nazwy osi.

Deklarowanie parametrów rusztu.

Ławy rusztu fundamentowego należy deklarować jako poziome lub pionowe, wprowadzając współrzędne x₁, y₁, x₂, y₂ [m], szerokości b [m], wysokości h [m] i obciążenia p [kN/m]. Poszczególne wartości należy oddzielić tabulatorem lub spacją.

x₁    y₁    x₂    y₂    b    h    p

Ściągi kotwiczne i przekątniowe należy deklarować wprowadzając współrzędne x₁, y₁, x₂, y₂ [m]. Poszczególne wartości należy oddzielić tabulatorem lub spacją.

x₁    y₁    x₂    y₂

W jednym wierszu należy wprowadzić dane dla jednej ławy lub ściągu.

Uwaga: Oznaczenia fundamentów generowane są automatycznie na podstawie nazw osi. Wprowadzenie oznaczeń fundamentów w oknie wprowadzania parametrów rusztu wygeneruje błąd.

Uwaga: Jeżeli w jednej osi konstrukcyjnej zostanie wprowadzonych kilka ław nie połączonych ze sobą, to automatycznie pomiędzy ławami zostanie wygenerowany ściąg aby zapewnić ciągłość pasma fundamentowego.

Uwaga: Jeżeli w jednej osi konstrukcyjnej zostanie wprowadzonych kilka ściągów nie połączonych ze sobą, to ściągi te zostaną automatycznie połączone, aby zapewnić ciągłość pasma fundamentowego.

Specyfikacja pliku DXF

Zaleca się pobranie pliku DXF z DEMO jako pliku wzorcowego do tworzenia podkładu DXF rusztu fundamentowego.

Ławy fundamentowe kreślić w milimetrach na warstwie "TG_Lawa", za pomocą polilinii, jako prostokąty w obrysie ław. Początek i koniec ławy należy kreślić w osiach konstrukcyjnych. Długość ławy musi być większa niż szerokość.

Współrzędne początku x₁, y₁ i końca x₂, y₂ oraz szerokość ławy b, odczytywane są z geometrii ławy. Wysokość h i obciążenie p odczytywane są z tekstu w formacie "h300 p50", gdzie 300 to wysokość [mm], a 50 to obciążenie [kN/mb]. Współrzędne x, y punktu wstawienia tekstu muszą znajdować się w jednym z wierzchołków ławy. Brak tekstu spowoduje przyjęcie wartości domyślnych h = 300 mm, p = 50 kN/mb.

Ściągi fundamentowe kreślić w milimetrach na warstwie "TG_Sciag", jako linie proste w osiach ściągów.

UWAGA: Plik DXF tworzony jest w milimetrach. Po pobraniu pliku użyj funkcji ZOOM [Wszystko] lub innej równoważnej, aby dostosować zakres widoku.

UWAGA: Plik DXF przetwarzane są po stronie urządzenia użytkownika, a do serwisu przesyłane są tylko parametry techniczne rusztu.

Należy wybrać klasę betonu.

Klasa betonu zostanie uwzględniona podczas wymiarowania elementów żelbetowych.

Należy podać charakterystyczną granicę plastyczności stali f_yk.

Wartość obliczeniowa f_yd zostanie obliczona z uwzględnieniem współczynnika obliczeniowego γ_s = 1,15

Zgodnie z wytyczną wprowadzoną przez PN-EN 1992-1-1:2008/Ap2:2016-10 NA.2.4 p. 3.2.2(3)P., do wykonania zbrojenia nośnego obiektów posadowionych na terenach górniczych należy stosować stal zbrojeniową o wysokiej ciągliwości klasy C.

Na podstawie wybranej średnicy zostanie określona wymagana ilość prętów zbrojeniowych.

Należy podać nominalną grubość otuliny zbrojenia c_nom.

Wprowadzone parametry gruntu zostaną uwzględnione przy obliczaniu sił od kontaktowych naprężeń stycznych w poziomie posadowienia fundamentu oraz od naporu gruntu na powierzchnię czołową fundamentu.

Parametry gruntu można modyfikować poprzez wybranie opcji 'Grunt zasypowy' i/lub 'Podsypka piaskowa'.

Opcję tą należy wybrać w przypadku gdy parametry gruntu zasypowego są inne niż gruntu rodzimego.

Zaleca się stosowanie gruntu niespoistego jako gruntu zasypowego.

Zalecenia w zakresie stosowania podsypki piaskowej

Zgodnie z Instrukcją ITB 416/2006, fundamentów nie należy posadawiać bezpośrednio na podłożu o dużej nośności i małej odkształcalności. Dotyczy to szczególnie posadowienia obiektów na gruntach skalistych, utworach karbońskich, utworach trzeciorzędowych w postaci wapieni i piaskowców, na gruntach kamienistych, a także zwartych gruntach spoistych.

W takich przypadkach zaleca się stosowanie podsypki z gruntów niespoistych, drobnoziarnistych takich jak piasek średni lub piasek gruby, zagęszczonych do I_d < 0,6.

Do wykonania podsypki nie należy stosować piasku pylastego oraz piasku drobnego.

Zalecana minimalna grubość podsypki piaskowej do amortyzacji poziomych odkształceń terenu (opracowano na podstawie Instrukcji ITB 416/2006, tab.4.):

Grubość podsypki piaskowej, służącej do amortyzacji pionowych odkształceń podłoża, należy określać na podstawie analizy współpracy obiektu z podłożem gruntowym.

Zaznaczenie tej opcji spowoduje zmniejszenie o 30% wartości jednostkowego naporu gruntu z_pp na ścianki pionowe fundamentu.

Zgodnie z p. 6.4. Instrukcji ITB 416/2006, wartość z_pp można zredukować o 30% w przypadku, kiedy pola międzyławowe zostaną wypełniane gruntem zasypowym.

Głębokość posadowienia fundamentów to odległość od wierzchu wykończonej posadzki najniższej kondygnacji budynku do poziomu posadowienia fundamentów.

Wartość obliczeniowa obciążenia użytkowego posadzki przy współczynniku obliczeniowym γ = 1,5.

Uśredniony obliczeniowy ciężar objętościowy posadzki należy obliczać jako sumę ciężaru wszystkich warstw posadzki, podzieloną przez sumę grubości wszystkich warstw posadzki. Należy brać pod uwagę wszystkie warstwy posadzki z warstwą wykończeniową i warstwą ocieplenia włącznie.

Grubość warstw posadzki jest łączną grubością wszystkich warstw posadzki z warstwą wykończeniową i warstwą ocieplenia włącznie.

Wszystkie warstwy posadzki powinny znajdować się powyżej wierzchu ław fundamentowych. Grubość warstw posadzki nie może być większa niż głębokość posadowienia h_p.